Το 2007, με απόφαση του ΟΗΕ, η 20ή Φεβρουαρίου ορίσθηκε ως Ημέρα Κοινωνικής Δικαιοσύνης. Λίγο μετά την καθιέρωσή της άρχισε η κατάρρευση των διεθνών οικονομικών αγορών.
Στόχος της κοινωνικής δικαιοσύνης είναι η αντιμετώπιση της φτώχιας, της ανεργίας και των κοινωνικών ανισοτήτων. Κάθε κράτος έχει την υποχρέωση να παρέχει την ελάχιστη χρηματική και υλική υποστήριξη για όλες τις κοινωνικές ομάδες και να τις προστατεύει από την εξαθλίωση
Στη μεγάλη της κρίση που βιώνει η χώρα μας, χωρίς ανάπτυξη και θέλοντας να αμυνθεί αυξάνοντας το κρατικό εισόδημα, αύξησε τους έμμεσους φόρους αλλά επέβαλε και άμεσους, με αποτέλεσμα να πλήξει τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα.
Την κοινωνική αδικία την βιώνουν σε μεγαλύτερο βαθμό υπερήλικες-συνταξιούχοι-πολύτεκνες οικογένειες και άτομα με ειδικές ανάγκες, που δεν έχουν εναλλακτικές λύσεις για την εξασφάλιση των πόρων που θα τους επέτρεπαν μια αξιοπρεπή διαβίωση.
Κατά τον Αριστοτέλη, «αδικία» είναι να παίρνεις από κάποιον περισσότερα από τα αγαθά και λιγότερα από τα κακά.
Σήμερα όλοι αντιλαμβανόμαστε την κοινωνική αδικία που γίνεται. Η Εκκλησία είναι αυτή που έμπρακτα το αποδεικνύει, αντιμετωπίζοντας όλους ίσα, ανεξαρτήτως χρωμάτων, και προσφέρει ισόποσα τα απαραίτητα. Επίσης, πολλές φορές και τα δικαστήρια της χώρας εκδίδουν αποφάσεις με κύριο γνώμονα την κοινωνική δικαιοσύνη.
Άραγε σήμερα, που το ίδιο το κράτος έχει επιφέρει κοινωνικές αδικίες, ποιος θα προστατεύσει τους πολίτες; Ποιος θα επιβάλλει κοινωνική δικαιοσύνη; Εφόσον η πολιτεία αδικεί τους πολίτες της, τι θα πρέπει ή τι θα μπορούσαν να κάνουν οι ίδιοι οι πολίτες για να επιφέρουν κοινωνική δικαιοσύνη;
Κοινωνική Δικαιοσύνη.
Εφημερίδα Ποντιακή Γνώμη Μάιος 2013 Αριθμός Φύλλου 51
Του Νίκου Πελεκάση
