Σύγχρονη Επαιτεία. Μία συνέντευξη του ντετέκτιβ Πελεκάση Νίκου στην εφημερίδα “Ποντιακή Γνώμη”.
Όλοι μας τους έχουμε συναντήσει, οδηγώντας στην κίνηση, στα μέσα μαζικής μεταφοράς ή πιθανόν πίνοντας στη λιακάδα τον Κυριακάτικο καφέ μας. Αναφέρομαι στους επαίτες.
Άνθρωποι κατά κύριο λόγο αλλοδαποί, συχνά μη αρτιμελείς, ανεξαρτήτου ηλικίας, κακοντυμένοι και ατημέλητοι.
Οι περισσότεροι κάναμε πως δεν τους βλέπαμε και περιμέναμε το φανάρι να ανάψει πράσινο, ή να κατεβούμε στην επόμενη στάση, ή κουνόντας αρνητικά το χέρι μας συνεχίζαμε τον καφέ μας.
Τον τελευταίο καιρό κάτι έχει αλλάξει και κανείς δεν μπορεί να προσποιηθεί ότι δεν βλέπει.
Ρίχνωντας μια ματιά γύρω μας, μπορούμε να δούμε ανθρώπους καθαρούς, περιποιημένους, κάθε ηλικίας, συχνά πια Έλληνες, να πουλάνε την πραμάτειά τους: χαρτομάντιλα, στυλό, αναπτήρες, ζητώντας τη βοήθειά μας διότι έμειναν άνεργοι, συχνά άστεγοι ή προσπαθώντας να συμπληρώσουν το πενιχρό τους εισόδημα.
Μπορούμε πλέον να αναφερόμαστε σε ένα διαφορετικό είδος επαιτείας.
Άνθρωποι της διπλανής πόρτας βγαίνουν στο δρόμο σεμνά και αθόρυβα ζητώντας λύση στο πρόβλημά τους.
Πριν λίγο καιρό, στα νότια προάστια, γνώρισα τον παππού Σ…. Ετών “93”!!!
Κάθε πρωϊ συνεπής στο ραντεβού μας στο φανάρι, καθαρός, με το άσπρο του πουκάμισο, καλοσιδερωμένο πάντα, φορώντας το κόκκινο καπελάκι του, μου χαρίζει ένα πλατύ χαμόγελο ευχόμενος “υγεία και χαρά”.
Εργάζεται, μου είπε, για να βοηθήσει τα παιδιά και τα εγγόνια του γιατί η σύνταξή του δε φτάνει. Είναι πολύτεκνος και κάποια απ’ τα παιδιά του και εγγόνια έμειναν άνεργα.
Το φανάρι ανάβει. Σηκώνω το τζάμι και φεύγω. Απ’ τον καθρέφτη βλέπω τον παππού να μου κουνάει το χέρι χαμογελώντας, εκπροσωπώντας “τα τιμημένα γηρατειά” της πατρίδας μου.
Όσο για τα “περήφανα νιάτα”, συχνά μπορεί κανείς να τα συναντήσει στα μέσα μεταφοράς ή στις καφετέριες και να αγοράσει σε καλή τιμή στυλό ή άλλα μπιχλιμπίδια, μη μπορώντας να τα κοιτάξει στα μάτια από ντροπή!
Ντροπή γιατί εμείς οι μεγαλύτεροι, συνειδητά ή ασυνείδητα, επειδή βολευόμασταν, κλείναμε τα μάτια σε λάθος πρακτικές και καταστάσεις, που άλλες βρήκαμε και άλλες δημιουργήσαμε, αγνοώντας τις συνέπειες.
Σύγχρονη Επαιτεία.
Μάρτιος 2014
Αριθμός Φύλλου 60
Του Νίκου Πελεκάση
