Μία συνέντευξη του ντετέκτιβ Πελεκάση Νίκου στο περιοδικό «vice».

Το γραφείο του βρίσκεται σε μια από αυτές τις αθηναϊκές πολυκατοικίες του ’70 με παράλογα μικρό ασανσέρ: «Μη φοβάσαι, ακόμη και να κλειστείς μέσα ξέρω πώς να σε βγάλω εγώ», μου είπε αργότερα.

Στην πόρτα του γραφείου του γράφει μόνο τη λέξη «Detectives», όρος που, όπως λέει, δε χρησιμοποιείται επίσημα για τους ιδιωτικούς ερευνητές και από τη γραμματοσειρά της πινακίδας καταλαβαίνω ότι έχει ξεμείνει εκεί από παλιά.

Εξάλλου ο Νίκος Πελεκάσης είναι πάνω από 30 χρόνια στο επάγγελμα, αφού ολοκλήρωσε μια επιτυχημένη καριέρα στην ΕΥΠ.

Οι τοίχοι του γραφείου του είναι άσπροι και ο χώρος μοιάζει σχεδόν άδειος. Στα λίγα ράφια υπάρχουν μυστήριες μικροσκοπικές συσκευές ανίχνευσης, δίπλα από ένα διαφημιστικό ημερολόγιο που γράφει με μεγάλα γράμματα «Πελεκάσης».

«Δεν κρατάμε αρχείο από τις υποθέσεις που έχουμε κλείσει», μου εξηγεί. Ο καταστροφέας, ένα μεγάλο μαύρο κουτί με πλαστικά δόντια, καταπίνει με θόρυβο κάθε ίχνος στοιχείου που έχουν συλλέξει κατά την έρευνα, όπως μου επιδεικνύει καταστρέφοντας σε δευτερόλεπτα ένα cdr.

Ένας Έλληνας True Detective

Φοράει ροζ πουκάμισο, έχει μπλε μάτια και είναι ευγενικός. Ωστόσο καταλαβαίνω ότι μάλλον έχει αναζητήσει στοιχεία για μένα πριν τον συναντήσω. Στα μόλις πέντε πρώτα λεπτά της συνομιλίας μας τον προκαλώ να μαντέψει ακριβώς την ηλικία μου και –πράγμα σπάνιο- πέφτει μέσα. Στη συνέχεια, μου περιγράφει με αρκετή επιτυχία και τον χαρακτήρα μου, καθώς ζωγραφίζει αδιάφορα τετραγωνάκια σε μια σελίδα χαρτί μπροστά του, κι εγώ σκέφτομαι ότι όλο αυτά μου φαίνονται λίγο παράξενα, αλλά ο τύπος μάλλον έχει ταλέντο για αυτή τη δουλειά.

«Το να συλλέγεις πληροφορίες είναι τέχνη. Θέλει εκπαίδευση. Όταν ψάχνουμε κάποιον και αναζητούμε στοιχεία για αυτόν π.χ. από τους γείτονές του, χρειάζεται να τους πιάσουμε κουβέντα πάνω από 4 φορές πριν μας ανοιχτούν και τους ‘’στρατολογήσουμε’’, ώστε να πάρουμε τις πληροφορίες που θέλουμε», λέει.

Οι πολυλογάδες είναι λοιπόν μάλλον οι πιο χρήσιμοι πληροφοριοδότες. Άθελά τους φυσικά, καθώς οι περισσότεροι ιδιωτικοί ερευνητές δεν αποκαλύπτουν την ταυτότητά τους και χρησιμοποιούν διάφορους τρόπους μεταμφίεσης για να διευκολύνουν τη δουλειά τους. Μάλιστα, συχνά επιλέγουν να ντυθούν παπάδες. Το ράσο κάνει έναν εντελώς άγνωστο να εμπνέει εμπιστοσύνη και είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό για τη δουλειά του detective, μαθαίνω.

Τον ρωτάω αν στις έρευνές του χρησιμοποιεί μεγεθυντικό φακό, όπως ο «Σέρλοκ Χολμς».

Μερικοί χρησιμοποιούν ακόμα, λέει, αλλά η τεχνολογία έχει προχωρήσει πολύ: μου παρουσιάζει μια κάμερα στο μέγεθος καρφίτσας, αλλά και μια μικρή συσκευή σαν φακό, που εντοπίζει οποιαδήποτε κρυφή κάμερα μέσα σε έναν χώρο. «Καμιά φορά, ξενοδοχεία μας ζητούν να ελέγξουμε αν έχει κάποιος παράνομα τοποθετήσει κάμερες στα δωμάτιά τους», πράγμα όχι απίθανο, όπως μαθαίνω. Τέτοιες συσκευές μπορείς να βρεις εύκολα και στο εμπόριο, επισημαίνει.

Το γραφείο του κ.Πελεκάση έχει αναλάβει εκατοντάδες υποθέσεις όλα αυτά τα χρόνια. Σύζυγοι που υποπτεύονται ότι τους απατούν, επιχειρηματίες που ψάχνουν εξαφανισμένους οφειλέτες, αλλά και γονείς που του ζητούν να παρακολουθήσει τα παιδιά τους, είναι τα πιο συνηθισμένα target groups πελατών του. Η τελευταία περίπτωση σπανίζει ωστόσο όσο περνούν τα χρόνια. Οι γονείς που ανησυχούν για το «πού έχει μπλέξει το παιδί» έρχονται όλο και λιγότερο, μου λέει, καθώς φαίνεται ότι «δεν νοιάζονται πια τόσο όσο παλιότερα για τα παιδιά τους».

Οι υποθέσεις συζυγικής απάτης είναι ακόμα συχνές πάντως, καθώς οι άνθρωποι εμπιστεύονται όλο και λιγότερο τους συντρόφους τους και η κρίση έχει συμβάλει σε αυτό.

Συχνά τέτοιες υποθέσεις προκύπτουν στα ζευγάρια λόγω ανεργίας, αναφέρει. Το γεγονός, για παράδειγμα, ότι κάποιος άντρας έχει χάσει τη δουλειά του και το μόνο οικογενειακό εισόδημα είναι αυτό της γυναίκας, μπορεί να διαλύσει την εμπιστοσύνη του ζευγαριού. «Πολλές φορές γίνομαι κάτι σαν ψυχολόγος των πελατών μου», λέει ο κ.Πελεκάσης.

Τελευταία όμως του χτυπούν την πόρτα όλο και περισσότεροι άνεργοι που του αναθέτουν το πλέον δύσκολο: να τους βρει δουλειά. Ωστόσο τα πιο τραγικά περιστατικά αφορούν ανθρώπους που του ζητούν να τους βοηθήσει να πουλήσουν το νεφρό τους. Τα e-mail που στέλνουν οι υποψήφιοι πωλητές σοκάρουν. Και δεν είναι και λίγα. Ένα από αυτά έχει τον τίτλο «Επείγον», σε άλλο ο υποψήφιος πελάτης αναφέρει ότι «προσφέρει» νεφρό ή εναλλακτικά μυελό για να βγάλει τα προς το ζην. Οι περισσότεροι είναι άνεργοι με παιδιά. «Τους εξηγούμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι», ξεκαθαρίζει ο κ.Πελεκάσης.

Βγαίνω από το γραφείο και κατεβαίνοντας τις σκάλες σκέφτομαι ότι κανείς δεν μπορεί να ξέρει πόσες απίθανες ιστορίες μπορεί να κρύβονται πίσω από κλειστές πόρτες. Εκτός βέβαια από τον κ.Πελεκάση.

Αναστασία Μουμτζάκη

“Το ανωτέρω κείμενο ενδέχεται να είναι ενδεικτικό πρακτικών και μεθόδων που χρησιμοποιούνταν παλιότερα. Ορισμένες τακτικές και μέθοδοι ενδέχεται πλέον να είναι μη εφαρμόσιμες βάση του νέου νόμου 5005/22 που αφορά τη διαδικασία άρσης απορρήτου των επικοινωνιών, της κυβερνοασφάλειας και της προστασίας προσωπικών δεδομένων των πολιτών.”